«Και με βλεπω που στεκομαι και κοιτ?ζω…» Τι κοιτάζει και τι σκέφτεται ο ηλικιωμένος ζωγράφος Άσλε, πού, μετά τον θάνατο της γυναίκας του, ζει απομονωμένος στην εξοχή; Τι τον συνδέει με τον αλκοολικό συνονόματό του Άσλε, επίσης ζωγράφο; Πώς μοιράζονται τις σκέψεις τους για την τέχνη, τον Θεό, τον αλκοολισμό, τη φιλία, τον έρωτα, το πέρασμα του χρόνου; "Ένας από τους πιο ιδιοφυείς ανθρώπους της εποχής μας" (The Daily Telegraph), ο Γιόν Φόσε (γενν. Χάουγκεζουντ 1959) ζει σήμερα στο Grotten, μια κατοικία που παραχωρεί ο βασιλιάς της Νορβηγίας στη σημαντικότερη προσωπικότητα του πολιτισμού της χώρας. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε σαράντα γλώσσες· τα θεατρικά του ανεβαίνουν από σπουδαίους σκηνοθέτες (Τ. Οστερμάγερ, Κλοντ Ρεζί, Πατρίς Σερό). Έχει τιμηθεί με σημαντικά βραβεία και με το βραβείο Ίψεν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) «Τα έργα του Φόσε δεν είναι περίκλειστα στη σκοτεινιά τους κι ας φαίνονται έτσι. Πάντα θάλλει μια μικρή ελπίδα συγχώρεσης, απόδρασης, ηρεμίας. Φυσικά, οι ήρωές του δεν ανήκουν στη χορεία των κερδισμένων. Δεν δύνανται να οδηγήσουν τους εαυτούς τους σε μια κατάσταση αυτοπραγμάτωσης. Αυτή τους η ήττα, όμως, έχει και κάποιες απολαβές που μόνο ευαίσθητες ψυχές είναι σε θέση να αντιληφθούν» (Διονύσης Μαρίνος, bookpress.gr, 27/09/2022)