PILOT JUSTUS 95 – του Πάνου Θεοδωρόπουλου

H PILOT σίγουρα αποτελεί μία από τις πιό αξιόπιστες εταιρείες στον χώρο της γραφής. Με ιδιαίτερη προθυμία, όταν μου ζητήθηκε από τον κ. Ζαφειρίου, να κάνω ένα άρθρο για αυτήν την πολύ ιδιαίτερη υλοποίηση της Pilot, η σκέψη μου πήγε κατ’ ευθείαν στο χρονικό διάστημα που την χρησιμοποιώ. Περίπου 1.5 χρόνo, χρήσης, χωρίς κανένα μα κανένα πρόβλημα. Είναι και το πρώτο συμπέρασμα, χωρίς δισταγμό, για την συγκεκριμένη πένα. 

H JUSTUS, αποτελεί μια τυπικά γιαπωνέζικης σχολής πένα. Εκ πρώτης όψεως, out of the box,  ο σχεδιασμός της παραπέμπει σε αλλες γιαπωνέζικες υλοποιήσεις, όπως για παράδειγμα η Sailor Pro Gear. Όμως, μετά την πρώτη αυθόρμητη εντύπωση, η προσεκτική ματιά εύκολα θα διαπιστώσει ότι μόνο κλασική δεν μπορεί να θεωρηθεί η συγκεκριμένη πένα. Ξεκινώντας από το ομολογουμένως μακρύ σώμα (oversized), διαπιστώνει κανείς την ασυνήθιστη ανάγλυφη υφή του. Ολο αυτό το διάστημα χρήσης, δεν χρειάστηκε ούτε μια φορά να καταφύγω σε κάποιο πανάκι για να την γυαλίσω από δαχτυλιές (δεν το συνιστώ να γράψετε μετά από γεύμα με σουβλάκια όμως...). 

Στην συνέχεια και μόλις βγει το καπάκι, αρχίζει το ενδιαφέρον. Η μύτη (στην δική μου περίπτωση fine), 14K χρυσή, είναι στενή σχετικά μεγάλη, αυθαίρετα την κατατάσσω ίσως για Νο 6., η οποία ξεχωρίζει αμέσως με την παρουσία ενός στελέχους πάνω από την μύτη, το οποίο είναι ρυθμιζόμενο και ευθύνεται για την μετατροπή της μύτης από μαλακιά χροιά  (όταν το στέλεχος είναι μέσα στο σώμα της πένας θέση S  του περιστροφικού ρυθμιστή που βρίσκεται στην βάση της μύτης) έως στην πιο σκληρή χροιά (θέση H). Ο συγκεκριμένος τύπος μύτης, καθόσον γνωρίζω, δεν υπάρχει σε παραγωγή πλέον από καμία άλλη εταιρεία και είναι αρκετό για τον χαρακτηρισμό της πένας, ως μοναδική. Ισως κάποιοι να την βρουν και ολίγον retro. 

Στην πράξη, η πένα χαρακτηρίζεται από μια εξαιρετική ισορροπία, ακόμα και καπακωμένη παρότι έτσι η πένα γίνεται υπερβολικά μακρόστενη. Δεν θυμάμαι προσωπικά ούτε μία φορά να την χρησιμοποιήσω με το καπάκι πανω στο στέλεχος.  Η πένα είναι σε υψηλό βαθμό καλοσχεδιασμένη και αποπνέει μια αίσθηση στιβαρότητας η οποία δεν χάνεται από συνήθεια όσο καιρό και να έχει χρησιμοποιηθεί.  Τέλος σε ότι αφορά τον σχεδιασμό, η πένα δέχεται αμπούλες και converter της pilot (Con-70 converter), με τον οποία η ποσότητα μελάνης κρίνεται πολύ ικανοποιητική. 

Στο χαρτί: πολύ γρήγορα διαπιστώνεται ότι η ρυθμιζόμενη μύτη, δεν είναι flex. Εαν είστε από αυτούς που ψάχνουν για μεγάλη διαβάθμιση στο πάχος γραφής ανάλογα με την ασκούμενη πίεση, ίσως σας απογοητεύσω.

Δεν είναι τυχαίο που η Pilot διαθέτει στην γκάμα της την Falcon, η οποία λανσάρεται ως flex. Στην περίπτωση της Justus, θα έλεγα ότι η μύτη, κυμαίνεται μεταξύ μιας άκαμπτης μέχρι ημι-εύκαμπτης λειτουργίας. Ειδικότερα όταν η μύτη είναι στην θέση hard, και χωρίς καθόλου πίεση, η μύτη αποδίδει σαν μια γιαπωνέζικη λεπτή fine. Σε σύγκριση με την “ξαδέλφη” της, Pilot Custom 823 – Fine nib, η Justus είναι δυσκολοδιάκριτα, λίγο πιο στεγνή ενώ και οι δύο παράγουν σχεδόν το ίδιο πάχος γραμμής. Μόλις το στέλεχος όμως, γίνει πιό κοντό μεσω του περιστροφικού ρυθμιστή, η μύτη αρχίζει και γίνεται πιο εύκαμπτη, πιό bouncy, με αποτέλεσμα οι γραμμές να γίνονται πιο παχιές προς medium (πάντα κατά τα γιαπωνέζικα πρότυπα).  Πολύ σύντομα, θεωρώ βρίσκει κανείς την ιδανική ρύθμιση και έχει σαν άσο στο μανίκι, την δυνατότητα να εέχει όποτε θέλει κάτι λίγο πιό διαφορετικό. Στην ερώτηση σε ποιους τελικά απευθύνεται η συγκεκριμένη πένα?  Σε αυτούς που θέλουν να έχουν σε μία πένα την δυνατότητα εναλλαγής από fine σε medium fine, χωρίς να αλλάζουν πένα χωρίς προβληματικές συμπεριφορές (hard starts, skipping). Τέλος, σε ότι αφορά το στέγνωμα της πένας μετά από περίοδο χωρίς χρήση, το χρονικό διάστημα το 2 εβδομάδων σαν μέσο όρο, νομίζω είναι αρκετά καλό. 

Για τα λεφτά της η πένα είναι άψογη. Στην καίρια ερώτηση είναι η καλύτερη πένα? Θα απαντήσω ότι προσωπικά μια πένα είναι στην ανώτερη βαθμίδα των προσωπικών μου προτιμήσεων, όταν με κάνει να γράφω καλύτερα ή ..... όπως καμία άλλη. Με την συγκεκριμένη πένα έπαθα το εξής: θυμήθηκα τα φοιτητικά μου χρόνια, με τους ραπιδογράφους στο σχέδιο. Δεν θυμάμαι πώς, αλλά ξαφνικά άρχισα να ζωγραφίζω και πάλι, χρησιμοποιώντας  την συγκεκριμένη πένα. Η ακρίβειά της είναι χαρακτηριστική και ικανοποίησε στο έπακρο μια ξεχασμένη για χρόνια, ευαισθησία μου. Αυτὀ από μόνο του αρκεί για να μην θέλω όχι μόνο να την αποχωριστώ, αλλά να την ... απολαμβάνω. 

Τελικά δύο πράγματα δεν κατάφερα για την Justus: 

 1. Να καταλάβω τί σημαίνει το όνομα Justus. Ισως να εννοεί η Pilot, το just us, στην ιδιαίτερη σχέση που μπορεί να αναπτύξει ένας φίλος της γραφής με την πένα του... ερμηνεία που μου αρέσει πολύ και εκεί θα μείνω.

2. Δεν βρήκα κάτι που να μην μου αρέσει στην πένα αυτή.